Από τα μέσα του 7ου έως τα μέσα του 9ου αι., τους λεγόμενους «σκοτεινούς αιώνες», η ρωμαϊκή αυτοκρατορία της Ανατολής «αποκόπηκε οριστικά από το υστερορωμαϊκό παρελθόν της και, μέσα από τη μεγάλη κρίση της Εικονομαχίας, απέκτησε τη χαρακτηριστικά Βυζαντινή μορφή της. Οι οικονομικές και κοινωνικές δομές άλλαξαν ουσιαστικά, οι μεγάλες πόλεις και τα μνημεία τους εγκαταλείφθηκαν, οι άνθρωποι άλλαξαν ιδεώδη και ιδεολογία. Ο αρχαίος κόσμος, που κλονιζόταν από αιώνες, εξαφανίστηκε οριστικά. Στη θέση του εμφανίστηκαν νέες πραγματικότητες. Κι αυτός ο Μεσαίωνας, όπως και κάθε άλλος, υπήρξε γόνιμος. […] βλέπουμε μια κοινωνία με τα δικά της προβλήματα και τις δικές της αντιπαλότητες, που εκφράζονται και μέσα από θεολογικές συγκρούσεις. […] Οι κοινωνικές αντιθέσεις που υπήρχαν ήδη από τον 7ο αι. ενσωματώνονται στα προβλήματα του πολυτάραχου 8ου. Η αριστοκρατία, ο στρατός (και μάλιστα ο «λαϊκός» στρατός των θεμάτων), η εκκλησία, αποτελούν τις ομάδες που θα συγκεντρώσουν τη λαϊκή υποστήριξη και θα την κατευθύνουν. Αυτούς τους παράγοντες θα χρησιμοποιήσουν και θα προσπαθήσουν να διαμορφώσουν οι αυτοκράτορες κατά την εφαρμογή της πολιτικής τους. Και αυτοί οι παράγοντες θα επιδιώξουν να επηρεάσουν την κορυφή της εξουσίας, ενίοτε προωθώντας δικούς τους υποψήφιους για το θρόνο.»
Ν.Οικονομίδης, Πρόλογος, στο Ελεωνόρα Κουντούρα-Γαλάκη, «ο Βυζαντινός κλήρος και η κοινωνία των σκοτεινών αιώνων», Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών/Ίδρυμα Βυζαντινών Ερευνών, Αθήνα 1996.
Ημερομηνίες: 28, 29, 30 Σεπτεμβρίου 2012
Χώρος εκδηλώσεων: αμφ. Ιάκ Καμπανέλλης. Ώρα: 7.30 μμ.
